Dai, dai, veloce, veloce!!
Door: Carmen
Blijf op de hoogte en volg Carmen
08 Augustus 2016 | Italië, Forte dei Marmi
Hallo allemaal,
Alles goed met jullie? Al lekker vakantie aan het vieren?
Ik besef me dat ik een tijdje niks van me heb laten horen, maar na het lezen van deze blog begrijpen jullie hopelijk waarom! :-)
Ik ben ondertussen aangekomen op mijn tweede stage locatie in Forte Dei Marmi in Toscane.
Zaterdag 23 juli ben ik bepakt en bezakt vertrokken vanuit mijn geliefde woonplaats Bra. Het was moeilijk om te vertrekken aangezien ik toch echt wel van Bra ben gaan houden de afgelopen maanden, het is zo'n super leuk plaatsje en ik heb er echt mijn leuke plekjes. En omdat het zo'n klein dorpje is, is het ook echt een plek 'where everybody knows your name' zullen we maar zeggen, echt heel leuk. Dat laat je ook echt thuis voelen.
Maar goed ik dus in trein dit keer naar Forte Dei Marmi. De reis is gelukkig soepel verlopen, totdat op Turijn station het hengsel van mijn koffer brak, en wel die waaraan je je koffer voorttrekt, dus dat maakte dingen wat lastiger... Toen ben ik mijn koffer maar aan het optil hengsel gaan voortduwen maar zoals je begrijpt is dat hengsel wat lager, en ondanks dat ik erg klein ben, moet ik dan nog steeds een stuk bukken, wat natuurlijk een heel bijzonder beeld gaf, maar goed het was even niet anders. Ook heb ik op Turijn mijn koffer twee trappen op en af gesleept om naar de basis hal te lopen om te kijken waar mijn tweede trein zou vertrekken. Eenmaal in de hal aangekomen, met twee rode handen en een hernia van het tillen, kwam ik er én achter dat mijn trein van het perron vertrok waar ik net vandaan kwam, én dat er een lift was!! Nou ja lift, een soort van platformpje dat je omhoog en omlaag bracht maar goed het scheelde tillen met je koffer! Dus toen weer terug gegaan naar datzelfde perron, alleen dit keer met de 'lift'. :-)
Toen mijn trein eenmaal binnenkwam bleek ik in de allerlaatste wagon te zitten, iedereen op het perron begin te rennen naar de juiste wagons dus dat deed ik ook maar aangezien ik dacht dat er dus weinig tijd was. Gaf weer een heel leuk beeld omdat ik de koffer nog steeds aan het 'til' hengsel duwde/trok. Eindelijk bij de juiste wagon aangekomen die koffer naar binnen gesleept en mijn stoel gezocht. Dat was wederom een prima luxe stoel gelukkig waar ik ruim drie uur in kon blijven zitten. Ook bleek er genoeg tijd te zijn dus ik had helemaal niet hoeven rennen!! De reis van Turijn naar Carrara, waar ik een laatste overstap had, was een prachtige reis langs de kust, genoeg te zien dus. In Cararra heb ik het hotel gebeld aangezien ze me dat verteld hadden, zodat iemand me op kon komen halen. Dus toen ik rond 3u in Forte Dei Marmi aankwam zou er als het goed is een jongen op me staan te wachten. Alleen stond die persoon er natuurlijk niet. Dus ik even rondgelopen met die rare koffer naast/onder me maar ik zag niemand die op iemand stond te wachten. Na 20min toch maar weer even het hotel gebeld. Kreeg dezelfde jongen aan de telefoon die zei dat er toch echt iemand was voor me. Dus ik vroeg 'hoe herken ik die jongen dan'. Zegt die jongen aan de telefoon: 'ja, hij heeft een zwarte auto, en ik vind het een hele aardige jongen!' Hahaha ja en bedankt, nu weet ik wie ik zoek!!! :-)
Uiteindelijk zei hij dat hij hem even zou bellen om mij te zoeken en toen zag ik een jongen lopen die aan het bellen was in een koksbuis dus hebben we elkaar toch gevonden, echter had hij een hele grote WITTE auto! Maar goed. Deze jongen heeft me naar het hotel gebracht waar ik aan iedereen in de keuken snel ben voorgesteld, daarna heeft de verloofde van de chef, die sommelier is in het restaurant, me naar het huis gebracht waar ik verblijf komende tijd.
Dit is een soort van campus huis een stukje buiten het centrum waar al het keuken personeel woont en ook wat mensen uit de bediening. Echter kwam ik net 'te laat' en heb ik nu dus een bed in de woonkamer naast de voordeur. Dit is natuurlijk iets minder ideaal aangezien er geen privacy is en heel veel herrie vanuit de woonkamer en de voordeur. Gelukkig heb ik gisteren te horen gekregen dat een andere vrouwelijke stagiaire eind deze maand weg gaat dus ik heb gisteren met de chef geregeld dat ik volgende maand dus gewoon boven een kamer deel met 1 ander meisje, dat is dus een mooi vooruitzicht gelukkig.
Haha en dan het werk natuurlijk. Helaas is het eerste wat ik erover moet zeggen dat het erg zwaar is. Ik werk zo'n 14-16 uur per dag. De dag begint om 9 u in de keuken en dan werk je tot een uur of 16.00/16.30 afhankelijk van de drukte. Dan mag je eventjes naar huis om vervolgens om 18.00 weer te beginnen tot een uur of 0.30-01.00 ook afhankelijk van de drukte. Het zijn dus enorm lange en vermoeiende dagen aangezien je per nacht maar zo'n 5-6u slaapt en wel heel veel werkt. Echter leer ik hier wel heel erg veel en is het wel een goede ervaring. Ondanks dat ik twee werkweken in 1 week draai denk ik dat dit zeker een hele mooie ervaring is waar ik uiteindelijk heel goed op terug kijk.
Ik ben ingedeeld in de patisserie. Elke 'echte' werknemer in de keuken heeft een stagiaire die hem of haar helpt, en de patissier was de enige die nog niemand had. In het begin was ik hier minder blij mee, maar toch is het denk ik wel heel goed voor me. Allereerst omdat patisserie het deel van de keuken is waar ik het minst vanaf weet, ten tweede omdat het meisje waar ik mee samen werk heel erg aardig is, erg bereidt is me dingen te leren en we ook samen lol hebben, en ten slotte omdat ik vanuit de patisserie prima alles meekrijg wat er in de keuken gebeurt en gemaakt wordt en hoe zonder dat er tegen mij geschreeuwd wordt tijdens service stress momenten :-)
De patisserie heeft een eigen afgelegen hoekje in de keuken waar je af en toe heel mooi kunt verstoppen als het even stress en geschreeuw is in de keuken! (Waar meer mensen dan ook wel eens gebruik van maken, velen hebben wel eens 'ineens' iets nodig uit de patisserie).
En waarschijnlijk mag in in september als het ietsje rustiger is ook wat andere dingen gaan doen buiten de patisserie.
De mensen in de keuken zijn over het algemeen heel erg aardig en we proberen er met z'n allen ondanks de lange dagen dan ook het beste van te maken wat meestal erg gezellig is. Tijdens de service is het wat minder gezellig omdat de chef dan nogal gestrest kan raken waardoor hij wat minder vriendelijk wordt. De chef is over het algemeen een erg vriendelijke man die ook vaak genoeg tijd maakt voor lol en humor, alleen tijdens de service verandert hij meestal in iemand die strest, schreeuwt en scheld. Na de service verandert dit weer terug in de chef die zonder dat je het door hebt achter je komt staan en een dienblad laat vallen waardoor je je helemaal lam schrikt, wat hij helemaal hilarisch vindt! :-)
Maar tijdens de service hoor je alleen maar 'dai, dai, dai, veloce, veloce, veloce!!!' En 'que cazzo fai' en 'vaffanculo' waarvan je je vast kunt voorstellen dat dit niet de vriendelijkste dingen zijn :-)
Maar goed na de service is het allemaal meestal weer ietsje gezelliger gelukkig.
Ook heeft de chef vrienden in Duitsland die hem regelmatig een Duitse zin sturen waar hij dan niks van begrijpt, waarna hij naar mij komt rennen om een vertaling te vragen en een Duitse zin om terug te sturen, dus dat is wel erg leuk!
Dus al met al leer ik veel maar het is erg zwaar. Ik heb enorm respect voor de mensen die hier vast werken. Ze werken van maart tot oktober, de rest van het jaar zijn ze dicht, maar ze werken enorm veel uren en krijgen deze uren bij lange na niet uitbetaald. Dus ik heb erg veel respect voor ze. En ja vooral voor de medewerkers aangezien zij meer werk en uren verrichten dan de chef.
Zo, ik heb vandaag een vrije dag, de enige deze week en na deze dag waarschijnlijk 8-9 dagen aan 1 stuk doorwerken aangezien het deze week extreem druk is en volgende week maandag een feestdag is en we dus een banqueting hebben voor mega veel mensen. Dus ik ga even lekker wat eten en proberen wat bij te komen en op te laden!
Voor de mensen die vrij hebben, geniet van de vakantie. En als jullie dus iets minder horen van mij van nu tot oktober snappen jullie nu hopelijk waarom :-)
Heel veel liefs,
Carmen
Alles goed met jullie? Al lekker vakantie aan het vieren?
Ik besef me dat ik een tijdje niks van me heb laten horen, maar na het lezen van deze blog begrijpen jullie hopelijk waarom! :-)
Ik ben ondertussen aangekomen op mijn tweede stage locatie in Forte Dei Marmi in Toscane.
Zaterdag 23 juli ben ik bepakt en bezakt vertrokken vanuit mijn geliefde woonplaats Bra. Het was moeilijk om te vertrekken aangezien ik toch echt wel van Bra ben gaan houden de afgelopen maanden, het is zo'n super leuk plaatsje en ik heb er echt mijn leuke plekjes. En omdat het zo'n klein dorpje is, is het ook echt een plek 'where everybody knows your name' zullen we maar zeggen, echt heel leuk. Dat laat je ook echt thuis voelen.
Maar goed ik dus in trein dit keer naar Forte Dei Marmi. De reis is gelukkig soepel verlopen, totdat op Turijn station het hengsel van mijn koffer brak, en wel die waaraan je je koffer voorttrekt, dus dat maakte dingen wat lastiger... Toen ben ik mijn koffer maar aan het optil hengsel gaan voortduwen maar zoals je begrijpt is dat hengsel wat lager, en ondanks dat ik erg klein ben, moet ik dan nog steeds een stuk bukken, wat natuurlijk een heel bijzonder beeld gaf, maar goed het was even niet anders. Ook heb ik op Turijn mijn koffer twee trappen op en af gesleept om naar de basis hal te lopen om te kijken waar mijn tweede trein zou vertrekken. Eenmaal in de hal aangekomen, met twee rode handen en een hernia van het tillen, kwam ik er én achter dat mijn trein van het perron vertrok waar ik net vandaan kwam, én dat er een lift was!! Nou ja lift, een soort van platformpje dat je omhoog en omlaag bracht maar goed het scheelde tillen met je koffer! Dus toen weer terug gegaan naar datzelfde perron, alleen dit keer met de 'lift'. :-)
Toen mijn trein eenmaal binnenkwam bleek ik in de allerlaatste wagon te zitten, iedereen op het perron begin te rennen naar de juiste wagons dus dat deed ik ook maar aangezien ik dacht dat er dus weinig tijd was. Gaf weer een heel leuk beeld omdat ik de koffer nog steeds aan het 'til' hengsel duwde/trok. Eindelijk bij de juiste wagon aangekomen die koffer naar binnen gesleept en mijn stoel gezocht. Dat was wederom een prima luxe stoel gelukkig waar ik ruim drie uur in kon blijven zitten. Ook bleek er genoeg tijd te zijn dus ik had helemaal niet hoeven rennen!! De reis van Turijn naar Carrara, waar ik een laatste overstap had, was een prachtige reis langs de kust, genoeg te zien dus. In Cararra heb ik het hotel gebeld aangezien ze me dat verteld hadden, zodat iemand me op kon komen halen. Dus toen ik rond 3u in Forte Dei Marmi aankwam zou er als het goed is een jongen op me staan te wachten. Alleen stond die persoon er natuurlijk niet. Dus ik even rondgelopen met die rare koffer naast/onder me maar ik zag niemand die op iemand stond te wachten. Na 20min toch maar weer even het hotel gebeld. Kreeg dezelfde jongen aan de telefoon die zei dat er toch echt iemand was voor me. Dus ik vroeg 'hoe herken ik die jongen dan'. Zegt die jongen aan de telefoon: 'ja, hij heeft een zwarte auto, en ik vind het een hele aardige jongen!' Hahaha ja en bedankt, nu weet ik wie ik zoek!!! :-)
Uiteindelijk zei hij dat hij hem even zou bellen om mij te zoeken en toen zag ik een jongen lopen die aan het bellen was in een koksbuis dus hebben we elkaar toch gevonden, echter had hij een hele grote WITTE auto! Maar goed. Deze jongen heeft me naar het hotel gebracht waar ik aan iedereen in de keuken snel ben voorgesteld, daarna heeft de verloofde van de chef, die sommelier is in het restaurant, me naar het huis gebracht waar ik verblijf komende tijd.
Dit is een soort van campus huis een stukje buiten het centrum waar al het keuken personeel woont en ook wat mensen uit de bediening. Echter kwam ik net 'te laat' en heb ik nu dus een bed in de woonkamer naast de voordeur. Dit is natuurlijk iets minder ideaal aangezien er geen privacy is en heel veel herrie vanuit de woonkamer en de voordeur. Gelukkig heb ik gisteren te horen gekregen dat een andere vrouwelijke stagiaire eind deze maand weg gaat dus ik heb gisteren met de chef geregeld dat ik volgende maand dus gewoon boven een kamer deel met 1 ander meisje, dat is dus een mooi vooruitzicht gelukkig.
Haha en dan het werk natuurlijk. Helaas is het eerste wat ik erover moet zeggen dat het erg zwaar is. Ik werk zo'n 14-16 uur per dag. De dag begint om 9 u in de keuken en dan werk je tot een uur of 16.00/16.30 afhankelijk van de drukte. Dan mag je eventjes naar huis om vervolgens om 18.00 weer te beginnen tot een uur of 0.30-01.00 ook afhankelijk van de drukte. Het zijn dus enorm lange en vermoeiende dagen aangezien je per nacht maar zo'n 5-6u slaapt en wel heel veel werkt. Echter leer ik hier wel heel erg veel en is het wel een goede ervaring. Ondanks dat ik twee werkweken in 1 week draai denk ik dat dit zeker een hele mooie ervaring is waar ik uiteindelijk heel goed op terug kijk.
Ik ben ingedeeld in de patisserie. Elke 'echte' werknemer in de keuken heeft een stagiaire die hem of haar helpt, en de patissier was de enige die nog niemand had. In het begin was ik hier minder blij mee, maar toch is het denk ik wel heel goed voor me. Allereerst omdat patisserie het deel van de keuken is waar ik het minst vanaf weet, ten tweede omdat het meisje waar ik mee samen werk heel erg aardig is, erg bereidt is me dingen te leren en we ook samen lol hebben, en ten slotte omdat ik vanuit de patisserie prima alles meekrijg wat er in de keuken gebeurt en gemaakt wordt en hoe zonder dat er tegen mij geschreeuwd wordt tijdens service stress momenten :-)
De patisserie heeft een eigen afgelegen hoekje in de keuken waar je af en toe heel mooi kunt verstoppen als het even stress en geschreeuw is in de keuken! (Waar meer mensen dan ook wel eens gebruik van maken, velen hebben wel eens 'ineens' iets nodig uit de patisserie).
En waarschijnlijk mag in in september als het ietsje rustiger is ook wat andere dingen gaan doen buiten de patisserie.
De mensen in de keuken zijn over het algemeen heel erg aardig en we proberen er met z'n allen ondanks de lange dagen dan ook het beste van te maken wat meestal erg gezellig is. Tijdens de service is het wat minder gezellig omdat de chef dan nogal gestrest kan raken waardoor hij wat minder vriendelijk wordt. De chef is over het algemeen een erg vriendelijke man die ook vaak genoeg tijd maakt voor lol en humor, alleen tijdens de service verandert hij meestal in iemand die strest, schreeuwt en scheld. Na de service verandert dit weer terug in de chef die zonder dat je het door hebt achter je komt staan en een dienblad laat vallen waardoor je je helemaal lam schrikt, wat hij helemaal hilarisch vindt! :-)
Maar tijdens de service hoor je alleen maar 'dai, dai, dai, veloce, veloce, veloce!!!' En 'que cazzo fai' en 'vaffanculo' waarvan je je vast kunt voorstellen dat dit niet de vriendelijkste dingen zijn :-)
Maar goed na de service is het allemaal meestal weer ietsje gezelliger gelukkig.
Ook heeft de chef vrienden in Duitsland die hem regelmatig een Duitse zin sturen waar hij dan niks van begrijpt, waarna hij naar mij komt rennen om een vertaling te vragen en een Duitse zin om terug te sturen, dus dat is wel erg leuk!
Dus al met al leer ik veel maar het is erg zwaar. Ik heb enorm respect voor de mensen die hier vast werken. Ze werken van maart tot oktober, de rest van het jaar zijn ze dicht, maar ze werken enorm veel uren en krijgen deze uren bij lange na niet uitbetaald. Dus ik heb erg veel respect voor ze. En ja vooral voor de medewerkers aangezien zij meer werk en uren verrichten dan de chef.
Zo, ik heb vandaag een vrije dag, de enige deze week en na deze dag waarschijnlijk 8-9 dagen aan 1 stuk doorwerken aangezien het deze week extreem druk is en volgende week maandag een feestdag is en we dus een banqueting hebben voor mega veel mensen. Dus ik ga even lekker wat eten en proberen wat bij te komen en op te laden!
Voor de mensen die vrij hebben, geniet van de vakantie. En als jullie dus iets minder horen van mij van nu tot oktober snappen jullie nu hopelijk waarom :-)
Heel veel liefs,
Carmen
-
08 Augustus 2016 - 15:05
Oudtante Bella:
Lieve Carmen, weer een hilarisch verhaal van je treinreis met kapotte koffer. Ik zie je voor me. Jeetje meisje, deze stage lijkt me wel erg zwaar. Ik vind zou leuk aan jou, dat jij altijd weer het positieve benadrukt. Geweldig, dat vind ik echt tof. Heel veel werkplezier, geniet je vrije dagen en we zullen met je meeleven. dikke kus, ook van André, Bella -
09 Augustus 2016 - 22:21
Inge Franssen:
Hallo Carmen,
Wat heerlijk om je belevenissen weer te vernemen vanuit het mooie Italië -
10 Augustus 2016 - 15:41
Mama:
Wat een verhaal weer mop en 14 uur per dag werken........dat zou in Nederland echt niet kunnen en mogen. Jammer wel dat je nu zo weinig vrije tijd hebt om ook nog af en toe wat leuks te doen. EN dat 3 maanden lang! Dat wordt ' afzien'!!!! -
11 Augustus 2016 - 22:50
Anne-Marie:
Eindelijk weer eens een reactie van mij!Fantastisch om al je verhalen te lezen: het kostte me wel effe tijd zeg.....wat maak jij veel mee!Jan en ik zijn net terug van vakantie en hebben nog een weekje voor de scholen weer gaan beginnen. En jij maar werken. ....wat een lange werdagen maak jij!!
Sterkte met alles en ik hoop dat je ook nog een klein beetje tijd over houdt om van het prachtige Toscane te genieten!
Groetjes van Jan en mij! -
13 Augustus 2016 - 14:47
Marjo:
Hoi carmen, hoogste tijd om weer eens een bericht te plaatsen. Poeh wat een verhaal. Mama had al een
beetje verteld toen zij met oma in Bocholtz op bezoek was. Maar als ik het dan zo lees, dan zeg ik poeh.
Uiteindelijk gaat die tijd voorbij en leer je heel veel. Waar je hopelijk straks veel profijt van zult hebben.
Dan - als je in je eigen keuken / restaurant staat te koken - ben je helemaal blij. Kijk je terug met een smile
op deze tijd van vele en lange werkuren.
Waarschijnlijk val je nu 's avonds doodmoe om in je bed. Kun je hopelijk wel in de
schaarse vrije tijd, genieten en ontspannen van / in het bella en zonnige Italië.
Het zonnetje heeft inmiddels ook bij ons in het zuiden het gewonnen van de bewolking. Wij hebben enkele mooie dagen in het vooruitzicht. Dus gaan wij met volle teugen genieten :). Vanavond naar een open lucht concert op de markt in Kirchroa. Morgen - zondag- rustdag. Maandag begin ik aan mijn nieuwe uitdaging.
Een andere functie binnen de gemeente. Ben benieuwd en heb er veel zin in. Verder gaat met mijn moeder
en mij alles redelijk tot goed.
Verheug mij op je nieuwe verhaal. Begrijp dat de frequentie iets minder zal zijn de komende weken.
Leef jruss van ons 2tjes. Julia en Marjo.
-
14 Augustus 2016 - 21:06
Miranda:
Hi Carmen,
Wat een avontuur weer in Toscane. Wij zijn vrijdagavond thuisgekomen van heerlijke weken in Toscane, Lago di Garda en de Venetiaanse kust. En wat hebben wij genoten van de Italiaanse keuken (daar bedoel ik geen pizza of pasta mee). Het lijkt met heerlijk om daar het één en ander te mogen leren. Het zijn lange dagen die je maakt zeg, maar wat een ervaring ga je opdoen zeg. En dan met de pattiserie ook.
Heel veel suc6 tijdens de rest van je stage en ik hoop dat je snel kan verkassen vanuit de woonkamer.
xx Aad, Miranda en Alana -
16 Augustus 2016 - 10:46
Karel:
Hoi Carmen, je maakt wat mee daar in Italy -
23 Augustus 2016 - 08:25
JorianneR:
Heee Carmen,
n tijdje geleden al weer, wat een leuk verslag en kind wat maak je een uren, knap hoor petje af! Maar....zoals gezegd alles voor het goede doel!!! je zal ongelooflijk veel praktijkervaring opdoen en die bagage (gelukkig zonder koffer!!!) neem je straks ook weer mee! Geniet lekker van de spaarzame vrije dagen/uurtjes en veel sterkte, maar vooral : ENJOY!!!
groetjes jorianneR
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
